Γράφει η ergatiki.gr:
Το φθινόπωρο και τον χειμώνα του 2008 η κατάσταση για την κυβέρνηση της ΝΔ, με πρωθυπουργό τότε τον Καραμανλή, μύριζε μπαρούτι. Ήταν μια κυβέρνηση που παρίστανε την αγέρωχη δύναμη σταθερότητας στην «ευρωπαϊκή πορεία» της χώρας, αλλά στην πραγματικότητα ήταν μια κυβέρνηση ετοιμόρροπη.
Σήμερα, με τα έργα και ημέρες της κυβέρνησης του Μητσοτάκη συνήθως ξεχνιόνται τα αίσχη εκείνης της κυβέρνησης της Δεξιάς. Τα σκάνδαλα των ιδιωτικοποιήσεων και της «ελεύθερης αγοράς», οι επιθέσεις στους μισθούς και τις συντάξεις με τη «μεταρρύθμιση» του Ασφαλιστικού. Οι επιθέσεις στα πανεπιστήμια με την προσπάθεια αναθεώρησης του άρθρου 16. Η συνεργασία στους βρόμικους πολέμους των ιμπεριαλιστών στο όνομα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας όπου αναδυόταν ο βόθρος των μυστικών υπηρεσιών και του «βαθέως κράτους» όπως με τις απαγωγές Πακιστανών εργατών από τη βρετανική ΜΙ5 σε συντονισμό με την ΕΥΠ.
Τους τελευταίους τρεις μήνες εκείνης της χρονιάς, το κίνημα που είχε παλέψει όλες αυτές τις επιθέσεις έμπαινε ξανά σε τροχιά σύγκρουσης με την κυβέρνηση. Οι απεργίες και οι καταλήψεις εργοστασίων κόντρα σε κλεισίματα και απολύσεις (Ζήμενς, Λαναράς), για αυξήσεις (εκπαιδευτικοί, γιατροί) και τις ιδιωτικοποιήσεις (Ολυμπιακή) πιάνουν το νήμα των μεγάλων γενικών απεργιών του 2005-7. Οι φοιτητές/τριες μπαίνουν σε νέο γύρο συνελεύσεων και καταλήψεων, συνεχίζοντας το κίνημα που είχε τσαλακώσει την αναθεώρηση του άρθρου 16 και τη Γιαννάκου.




