Αγωνιστής με μακρά διαδρομή στο εργατικό κίνημα και την Αριστερά, θα προσφέρει στη συνέχεια ένα πολύ σημαντικό ιστορικό έργο
Από τον ΕΛΑΣ και τις μάχες των Δεκεμβριανών, στη Μακρόνησο, στην οργάνωση του παράνομου εργοστασίου που έφτιαχνε όπλα για τον αντιαποικιακό αγώνα στην Αλγερία, στα πρώτα βήματα οικοδόμησης του ΠΑΣΟΚ, στους αγώνες για μια επαναστατική αριστερά, στην προσπάθεια καταγραφής της ιστορίας των εργατικών αγώνων.
Γεννημένος στην Αθήνα ο Λιβιεράτος θα συνδεθεί από νωρίς με το τροτσκιστικό κίνημα ως μέλος του Επαναστατικού Σοσιαλιστικού (Κομμουνιστικού) Κόμματος Ελλάδας του Θωμά Αποστολίδη, αλλά θα πάρει μέρος και στον Εθνικοαπελευθερωτικό Αγώνα. Μάλιστα, θα φοιτήσει, αν και 17χρονος στη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών του ΕΛΑΣ, στη Ρεντίνα, και θα πάρει μέρος στις μάχες των Δεκεμβριανών.
Θα παραμείνει ενεργός στο τροτσκιστικό κίνημα και θα συμμετέχει στη συγκρότηση του Κομμουνιστικού Διεθνιστικού Κόμματος Ελλάδας. Ήταν μέχρι το θάνατό του ο τελευταίος επιζών από το ιδρυτικό συνέδριο του ΚΔΚΕ σε μια χαράδρα στην Πεντέλη το 1946, σε συνθήκες παρανομίας.
Θα εξοριστεί στη Μακρόνησο και όταν επιστρέψει θα συμμετέχει σε πρωτοβουλίες που αφορούσαν το συνδικαλισμό. Υπό την καθοδήγηση του Μιχάλη Ράπτη, του «Πάμπλο», θα λάβει ενεργό μέρος στην υποστήριξη του αγώνα που έκανε το FLN στην Αλγερία για να απαλλαγεί από τον γαλλικό αποικιακό ζυγό. Θα παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στην πρωτοβουλία που πήρε τότε η 4η Διεθνής για να οργανωθεί ένα παράνομο εργοστάσιο όπλων στο Μαρόκο, το οποίο έπαιξε κρίσιμο ρόλο στον αγώνα που έκανε το FLN.
Μετά το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου πρωτοστάτησε στη δημιουργία μίας από τις πρώτες αντιδικτατορικές οργανώσεις, των Δημοκρατικών Επιτροπών Αντίστασης (ΔΕΑ). Αργότερα καταφεύγει στη Γερμανία και συνδέεται με το ΠΑΚ του Ανδρέα Παπανδρέου.
Στη μεταπολίτευση συμμετέχει μαζί με άλλους από τον τροτσκιστικό χώρο στην οικοδόμηση του ΠΑΣΟΚ. Μάλιστα, στα πρώτα βήματα του ΠΑΣΟΚ θα παίξει αποφασιστικό ρόλο στην προώθηση της γραμμής της «αυτοοργάνωσης», ουσιαστικά της ανοιχτής έκκλησης σε όσους συμφωνούσαν με τις βασικές του ΠΑΣΟΚ να φτιάξουν επιτροπές πρωτοβουλίες, κίνηση που επέτρεψε στο ΠΑΣΟΚ γρήγορα να αποκτήσει κομματική υπόσταση. Στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ ο Λιβιεράτος, που θα είναι μέλος του εκτελεστικού γραφείου, θα παίξει σημαντικό ρόλο στην πολιτική διαφώτιση του νεαρού κόμματος. Το 1976 θα αποχωρήσει το ΠΑΣΟΚ και έκτοτε θα δώσει μεγάλο βάρος στη συγγραφική εορτή.
Ο Λιβιεράτος από πολύ νωρίς αντιλαμβάνεται την σημασία που έχει να παράγονται κείμενα και να γράφονται βιβλία ως τμήμα μιας πρακτικής «διαφώτισης». Το πρώτο του βιβλίο με τίτλο «Μαύρη Ήπειρος» κυκλοφορεί το 1962 και αναφέρεται στην ιστορία της Αφρικής και την αποικιοκρατία. Το δεύτερο κυκλοφορεί το 1965 και έχει τον τίτλο «Αλγερινή Επανάσταση». Μετά τη μεταπολίτευση ξεκινά το τετράτομο έργο του για την ιστορία του ελληνικού εργατικού κινήματος στην περίοδο 1918-1932, με τον πρώτο τόμο να κυκλοφορεί το 1976 και τον τελευταίο το 1994.
Άλλα του έργα είναι «Ιούλης ’65. Η έκρηξη (μαζί με τον Γ. Καραμπελιά). «Παντελής Πουλιόπουλος. Ενας διανοούμενος επαναστάτης». «Τα Συνέδρια της ΓΣΕΕ». «Η Εργατική Πρωτομαγιά στην Ελλάδα (1890-1999)«. «Το Αόρατο Εργοστάσιο της Επανάστασης (1959-1962)». «Ο ελληνικός τροτσκισμός. Ενα χρονικό 1923-1946 (μαζί με τους Δ. Κατσορίδα και Κ. Παλούκη). «Η κίνηση των 115. Κοινωνικοί αγώνες 1962-1967». «Μεγάλες ώρες της εργατικής τάξης: ΕΚΑ 1910-1916, Εργατικό ΕΑΜ 1941, ΕΡΓΑΣ 1945». Τα Πετράλωνα κάποτε». «Τα Πετράλωνα που ζήσαμε.» «Οι γραμματείς του ΣΕΚΕ και του ΚΚΕ (1918-1991)». «Περιδιάβαση στην ελληνική ιστορία και οικονομία (19ος-20ος αιώνας)»
Έργο πλούσιο που φωτίζει κρίσιμες πλευρές της ιστορίας του ελληνικού εργατικού κινήματος και της αριστεράς, από έναν άνθρωπο που δεν σταμάτησε να γράφει και να μιλά με κάθε ευκαιρία για αυτά τα ζητήματα.
Ενεργός μέχρι το τέλος θα υποστηρίζει την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και η τελευταία φωτογραφία του είναι από τις εκλογές της 21ης Μαΐου στο τραπεζάκι της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στα Πετράλωνα.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ αποχαιρετά τον Μίμη Λιβιεράτο με την ανακοίνωση που ακολουθεί:
Δημήτρης Λιβιεράτος που έφυγε από τη ζωή σήμερα 16 Ιούνη, ήταν ένας μεγάλος ιστορικός του εργατικού κινήματος στην Ελλάδα και ένας αγωνιστής αφοσιωμένος στην πάλη για την ανατροπή του καπιταλισμού και την απελευθέρωση της εργατικής τάξης.
Ο σ. Λιβιεράτος εντάχτηκε στα μαθητικά του χρόνια στην Αντίσταση στα αγαπημένα του Πετράλωνα, ήταν ο νεότερος ανθυπολοχαγός που αποφοίτησε απ’ τη Σχολή Αξιωματικών του ΕΛΑΣ στη Ρεντίνα και πολέμησε στον Κόκκινο Δεκέμβρη. Από τότε είχε ενταχθεί στο τροτσκιστικό κίνημα.
Στη συνέχεια πήρε μέρος στην Αλγερινή Επανάσταση και στάθηκε αταλάντευτα σε όλες τις μεγάλες μάχες της εργατικής τάξης.
Τα βιβλία του Δ. Λιβιέράτου άνοιξαν δρόμο στη μελέτη της ιστορίας του εργατικού κινήματος. Το τετράτομο έργο του για τους Κοινωνικούς Αγώνες στην Ελλάδα, η βιογραφία του Παντελή Πουλιόπουλου, τα βιβλία του για την Κίνηση των 115 Σωματείων, τα Συνέδρια της ΓΣΕΕ, τα Ιουλιανά, εξακολουθούν να είναι απαραίτητα για όσους/ες θέλουνε να μελετήσουν την ιστορία της ταξικής πάλης από το Μεσοπόλεμο και μετά.
Η επαναστατική, αντικαπιταλιστική Αριστερά στην Ελλάδα έχει βαθιές ρίζες και ο Μίμης, όπως τον γνωρίζαμε όλοι/ες μας τις θύμιζε όχι μόνο με τα βιβλία του αλλά και με την προσωπική του διαδρομή και παρουσία. Παρουσία κυριολεκτική, όπως στα τραπεζάκια της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις εκλογές της 21 Μάη.
Τον αποχαιρετάμε με την υπόσχεση ότι θα συνεχίσουμε μέχρι τη νίκη, μέχρι να ανατρέψουμε αυτό το δολοφονικό σύστημα και να χτίσουμε μια κοινωνία απελευθέρωσης.
Τα θερμά μας συλλυπητήρια στην οικογένειά του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου