Ρωσία: Το νόημα του θανάτου του Πριγκόζιν: Γιατί ο Πούτιν προσπαθεί να συντρίψει το πολεμικό κόμμα των υπεραντιδραστικών «πατριωτών»

Το αεροπορικό δυστύχημα της 23ης Αυγούστου στην περιφέρεια Τβερ, σκότωσε το αφεντικό της Βάγκνερ, Γιεβγκένι Πριγκόζιν, τον ιδρυτή της Ντμίτρι Ούτκιν και άλλους διοικητές αυτής της περιβόητης μισθοφορικής δύναμης. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν επρόκειτο για ατύχημα αλλά αποτέλεσμα έκρηξης – είτε από βόμβα στο αεροσκάφος είτε από πυραύλους που εκτοξεύθηκαν από την Ρωσική Αεροπορία. Ομοίως, είναι κοινό μυστικό ότι επρόκειτο για μια δολοφονία που διέταξε ο Πούτιν ως αντίποινα για την απόπειρα πραξικοπήματος του Πριγκόζιν στις 24 Ιουνίου.

Η ανώτατη ηγεσία της Βάγκνερ και οι δυνάμεις της, έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο σε αντιδραστικούς πολέμους όπως αυτός κατά του ουκρανικού, του συριακού ή του λιβυκού λαού. Η απόπειρα πραξικοπήματος του Πριγκόζιν δεν ήταν μια προοδευτική πράξη αλλά μια αντιδραστική εξέγερση ενάντια σε ένα αντιδραστικό καθεστώς, μια διαμάχη μεταξύ κλεφτών. Κατά συνέπεια, οι εργαζόμενοι και οι καταπιεσμένοι δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν υποστηρίζοντας έναν από τους δύο αυτούς τους εγκληματίες πολέμου – ο ένας είναι χειρότερος από τον άλλον! Αυτό το πρωτοφανές γεγονός ήταν το αποτέλεσμα της εσωτερικής πολιτικής κρίσης που προκλήθηκε από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο του Πούτιν εναντίον του ουκρανικού λαού.

Παρά την αποτυχία του, τα γεγονότα της 24ης Ιουνίου τραυμάτισαν βαθιά το βοναπαρτιστικό καθεστώς του Πούτιν –ο οποίος βρίσκεται στην εξουσία από το 1999 – και αποκάλυψε την έλλειψη υποστήριξής του τόσο μεταξύ των λαϊκών μαζών όσο και μεταξύ του κρατικού μηχανισμού. Στην πραγματικότητα, αυτή η απόπειρα πραξικοπήματος άνοιξε την περίοδο της επιθανάτιας αγωνίας του καθεστώτος και της περαιτέρω κρίσης του μέσα στα επόμενα χρόνια. 

Σε αυτό το πλαίσιο, το Κρεμλίνο επιδιώκει να αποκαταστήσει την εξουσία του. Ως αποτέλεσμα, τις τελευταίες εβδομάδες έχει εντατικοποιηθεί η κρατική καταστολή ενάντια σε κάθε είδους επικριτές τόσο από την αριστερά όσο και από τη δεξιά. Ποινική υπόθεση έχει ανοίξει εναντίον του Μπόρις Καγκαρλίτσκι, ο οποίος επέκρινε δημόσια τον πόλεμο του Πούτιν κατά της Ουκρανίας, κατηγορώντας τον ότι «υποστηρίζει την τρομοκρατία». Ο Καγκαρλίτσκι είναι ένας από τους πιο εξέχοντες αριστερούς διανοούμενους στη Ρωσία, έργα του οποίου έχουν μεταφραστεί σε διάφορες άλλες γλώσσες πέραν της Ρωσικής.

Ομοίως, το καθεστώς εκκαθαρίζει τον στρατό και τις δυνάμεις ασφαλείας. Αρκετοί στρατηγοί και διοικητές έχουν απολυθεί. Ο στρατηγός Σεργκέι Σουροβίκιν, ο πρώην διοικητής όλων των ρωσικών δυνάμεων στην Ουκρανία με στενούς δεσμούς με την Βάγκνερ, τέθηκε σε κατ' οίκον περιορισμό και απολύθηκε επίσημα από διοικητής των Ρωσικών Αεροδιαστημικών Δυνάμεων – συμβολικά την ίδια ημέρα με την κατάρριψη του αεροσκάφους του Πριγκόζιν. Ομοίως, ο Ιγκόρ Στρέλκοφ και άλλοι αντιδραστικοί υπερσοβινιστές έχουν συλληφθεί. Όλα αυτά δείχνουν ότι το βοναπαρτιστικό καθεστώς του Πούτιν φοβάται απελπισμένα την δυσπιστία και την κριτική εναντίον του από οποιαδήποτε πλευρά.

Το Κρεμλίνο ετοιμάζει το ξεπούλημα των πολεμικών του στόχων;

Ωστόσο, φαίνεται ότι υπάρχει και ένας ακόμη λόγος για την προσπάθεια του Πούτιν να συντρίψει το πολεμικό κόμμα των υπεραντιδραστικών «πατριωτών». Αυτές οι δυνάμεις – των σκληροπυρηνικών σοβινιστών «Ruskij Mir», τομέων του στρατού και των υπηρεσιών ασφαλείας και των λεγόμενων «milbloggers» – έχουν επανειλημμένα επικρίνει την κυβέρνηση και τη διοίκηση του στρατού για την άρνησή της να επιβάλει μια συνολική κινητοποίηση της χώρας προκειμένου να κερδίσει τον πόλεμο κατά της Ουκρανίας.

Η αποτυχία της Ρωσίας να νικήσει την Ουκρανία και να επιβάλει τους επίσημους στόχους του πολέμου – τη λεγόμενη «αποναζιστοποίηση» και «αποστρατιωτικοποίηση» –  προκαλούν μια αυξανόμενη αμηχανία για το καθεστώς Πούτιν. Αυτό συμβαίνει ακόμη περισσότερο καθώς ο πόλεμος επιβαρύνει  πολλαπλά την οικονομία της χώρας (π.χ. έλλειψη εργατικού δυναμικού αφού πολλοί άνδρες επιστρατεύονται, μείωση εισαγωγών υλικών υψηλής τεχνολογίας ως αποτέλεσμα των κυρώσεων της Δύσης, έλλειψη νομισματικής σταθερότητας).

Δεδομένου ότι οι δυτικές δυνάμεις υποφέρουν επίσης από τις οικονομικές και πολιτικές συνέπειες του πολέμου, και οι δύο πλευρές ενδιαφέρονται όλο και περισσότερο για ειρήνευση. Στην πραγματικότητα, υπάρχουν ήδη σε εξέλιξη μυστικές διαπραγματεύσεις μεταξύ Ουάσιγκτον και Μόσχας από την άνοιξη του τρέχοντος έτους.

Είναι σαφές ότι εάν ο πόλεμος τελειώσει χωρίς να επιτύχει τους επίσημους στόχους του, το Κρεμλίνο μπορεί να αντιμετωπίσει τεράστια απώλεια πολιτικής αξιοπιστίας ή ακόμη και εσωτερική πολιτική κρίση (το ίδιο, παρεμπιπτόντως, συμβαίνει στην Ουκρανία καθώς και στις χώρες του ΝΑΤΟ). .Ως εκ τούτου, το Κρεμλίνο δεν μπορεί να συμφωνήσει σε κατάπαυση του πυρός και έναρξη διαπραγματεύσεων χωρίς πρώτα να εξαλείψει την εσωτερική αντίθεσή του στο πολεμικό κόμμα των υπεραντιδραστικών «πατριωτών». Με άλλα λόγια, η εξόντωση του Πριγκόζιν και ο de facto αποκεφαλισμός της Βάγκνερ θα μπορούσε να είναι μέρος μιας διαδικασίας όπου το καθεστώς Πούτιν δημιουργεί τις προϋποθέσεις για το ξεπούλημα των επίσημων πολεμικών στόχων του.

Οι εργάτες στη Ρωσία πρέπει να προετοιμαστούν για πολιτικές εκρήξεις που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για μια επαναστατική εξέγερση που θα ρίξει το βοναπαρτιστικό καθεστώς Πούτιν.